Golfclub Cromstrijen, magazine 2020

Dat begint al in de opleiding tijdens het eerste bivak. Op de derde avond blijkt er geen eten te zijn. Daar balen de rekruten natuurlijk van, maar dan leren we ze dat je ook zonder eten nog de hele nacht kunt lopen. Zo maken we ze mentaal sterker. Als het tegenzit, is het belan- grijk je rust te bewaren. Als je dan je emotie de vrije loop laat, wordt het alleen maar slechter. Dus even afstand nemen, rust pakken, naden- ken en dan weer doorgaan. Dat lijkt me voor golfers ook heel belangrijk.” Mijn golfleraar zegt altijd, denk nooit aan je vorige bal, maar aan je volgende. “Dat is precies waar het om gaat. Als je aan je vorige bal denkt, als het tenminste een slechte was, dan zet je de saboteur al op je schouder. Eigenlijk is golfen in de basis gewoon leiding- geven aan jezelf.” In je boek ‘Ik koos het wapen’ maak je duidelijk dat het nooit je ambitie is gewe- est om de hoogste militair van Nederland te worden. Wat waren je drijfveren? “Mijn ambitie is altijd geweest om mijn werk goed te doen. Dat was een verplichting aan mezelf maar ook aan mijn mensen. Ik ben van meet af aan bezig geweest om de eenheid waar ik de verantwoordelijkheid voor droeg beter te maken. In omvang werden die clubs steeds groter, maar de aanpak bleef hetzelfde. Ver- beteren doe je samen. Een veelgemaakte fout bij leidinggevenden is dat ze te veel zelf doen, omdat ze het beste weten hoe het moet. Dat overkwam mij ook. Maar het gaat er juist om dat je zorgt dat de mensen om je heen beter worden. Een professional is elke dag bezig om zichzelf én zijn team te verbeteren. Dat houdt nooit op. Mijn hogere doel was van meet af aan dat ik wilde bijdragen aan de samenleving, aan die grote begrippen als vrede, vrijheid en veiligheid.” Je bent altijd een echte ‘troepenman’ gewe- est, met nauwelijks verholen weerstand tegen bureaufuncties. Maakte dat de route ‘naar boven’ niet extra lastig? “Ik zocht de kantoorbanen inderdaad niet GC Cromstrijen magazine 2020 37